De deur van de auto slaat open, ze heeft met aandacht haar kleding uitgezocht en haar haar gedaan. Ze ziet er prachtig uit, sterk, zelfverzekerd.

Maar ik weet dat er veel speelt in haar gezin en dat ze daarom die lange rit heeft gemaakt, vanuit Limburg naar de Achterhoek, voor een traject bij mij.

Ik verwelkom haar en laat haar binnen in mijn praktijk.

Als de heerlijke koffie voor ons op tafel staat begint ze te vertellen.

“Ik voel me vreselijk. Heb het gevoel dat ik faal, dat ik het niet goed doe als moeder.

Mijn dochter is onhandelbaar, manipulatief en zo in de knoei met zichzelf. Ze is nog maar 8 jaar en nu al zo pittig. Ze luistert nergens naar, is zo ontzettend boos.

Ze geeft me zo het gevoel dat ik een waardeloze moeder ben. Ik loop op mijn tenen, heb het gevoel dat ik niet deug.

Ik wil gewoon dat ze gelukkig is of in ieder geval tevreden. Ik zou willen dat ze vrede met zichzelf heeft. Dat ze een genoegen neemt met wat ze heeft. Dan is het eindelijk eens een keer gezellig in huis.”

Ik vraag haar hoe ze zichzelf voelt ten opzichte van haar dochter.

Ze vertelt geëmotioneerd: “Ik voel me net een actrice, ik ben voor alles en iedereen aan het verhullen hoe het er echt aan toe gaat in ons gezin. Ik word er doodmoe van.”

Deze dochter is voor haar moeder veranderd in een landmijn. Ieder moment kan de mijn tot ontploffing komen. Moeder draagt zelf een landmijn met zich mee. Ze draagt een mijn met zich mee die ze niet aan de buitenwereld wil laten zien. Ze verhult het feit dat ze eigenlijk in de knoei zit met zichzelf. Ze verhult dat er een diep gevoel van oneerlijkheid in haar zit. Met haar mooie kleding, dure auto en prachtige huis verhult ze dat er een enorme boosheid in haar zit, boosheid die eruit moet, boosheid die onhandelbaar wordt zolang hij weggestopt wordt.

Samen kijken we naar het verhaal hierachter, want waar komt dit allemaal vandaan?

Wanneer dat begrip ontstaat zie ik grote opluchting bij haar.

Ik geef haar verschillende opdrachten mee om haar boosheid te kunnen uiten. Om het een plek te geven, te verwerken.

Een maand later zie ik haar weer.

Ze zit nog middenin haar proces maar ziet er al zoveel luchtiger en ontspannen uit.

Ze verhult niet meer en sinds ze dit doet is haar dochter niet langer een landmijn.

Haar dochter wordt ook zachter en uit haar frustraties op een manier waardoor anderen naar haar gaan luisteren in plaats van wegrennen.

Zodra deze moeder stopte met toneelspelen was het mijnenveld geklaard.

De sfeer in haar gezin veranderde doordat zij veranderde.

Nadat alle boosheid was geuit was er ruimte voor de mooie dingen in haar leven.

Deze kwamen daarna is stapjes naar haar toe omdat zij er open voor stond.

Wil jij dat ik even de tijd neem om naar jouw zorgen te luisteren?

Vraag dan een vrijblijvend verhelderingsgesprek aan door me een mailtje te sturen en antwoord te geven op de volgende vragen:

❤Waar heb jij op dit moment het meeste last van, wat frustreert jou enorm.

❤Waar ben je bang voor dat er gebeurt als je blijft doen wat je doet. Waar maak jij je zorgen over?

❤Wat zou je heel graag willen met betrekking tot de zorgen en de problemen die je nu ervaart?

Ik neem zo snel mogelijk contact met je op.

Liefs,
Anke

(alle verhalen zijn aangepast om de privacy te waarborgen)