Durf jij al op te staan?

Het heft in handen te nemen?

Je los te schudden?

Je eigen weg te gaan?

 

Wij vrouwen mogen eindelijk gaan.

Wij hebben het geluk dat we nu in deze tijd leven.

Generatie op generatie hebben de vrouwen voor ons het onderspit moeten delven.

Hebben ze hun eigen verlangens en wensen opzij moeten zetten.

Hebben ze zoveel moeten laten gaan, zoveel in zichzelf moeten negeren, wegstoppen, begraven.

 

Generatie op generatie hebben onze moeders, oma’s, overgrootmoeders hun pijn, verdriet, verlies, wanhoop, gemis in zichzelf begraven. Ook zij zijn kleine kwetsbare meisjes geweest die hunkerden naar liefde, warmte, erkenning en geborgenheid. Al deze frustrerende pijn en gevoelens hebben ze zonder het te willen doorgegeven. Er was voor hen geen tijd om het een plek te geven, om naar hun eigen verlangens en gevoelens te kijken, om het te verwerken. Er was maar één ding wat hen te doen stond en dat was volhouden en overleven.

Wat hebben onze moeders en de moeders van onze moeders geworsteld, wat hebben ze zichzelf te kort gedaan.

 

En wij………

Wij hebben alles.

We hoeven geen oorlogen te doorstaan,

we hoeven niet meer te overleven in armoede,

we hoeven ons zelf niet meer weg te cijferen omdat we een meisje zijn en daarom niet naar school mogen.

 

We kunnen alles!

Wij zijn de generatie die mag gaan puinruimen.

Wij hebben de rust en de ruimte om toe te komen aan het verwerken van alle narigheid die generatie op generatie is doorgegeven.

Want wat voelen we veel.

Wat voelen we veel richting onze ouders, vaak ook richting onze moeders.

We willen niet zijn zoals onze moeders.

We willen niet doorgeven wat onze moeders ons hebben doorgegeven.

We willen het doorbreken.

En dat is onze taak.

Wij mogen ervoor zorgen dat de pijn die in ons zit niet ook naar onze dochters gaat.

Wij mogen ervoor zorgen dat we van onszelf houden.

Dat we onszelf mogen zijn.

Dat we laten zien wie we werkelijk willen zijn.

Wij mogen onze mogelijkheden gaan gebruiken, we mogen gaan stralen, we mogen onze kracht laten zien.

Want die hebben we.

En onze kinderen willen ook dat we dit gaan doen.

 

Jij wilde ook dat jouw moeder dat ging doen, echt waar!

Dat is wat we het allerliefste willen, een lachende, blij, trotse moeder zien.

Voor jouzelf……heb je zo’n moeder?

En voor jouw kinderen……….ben je al zo’n moeder?

 

Misschien ben je nog aan het worstelen met jouw plek op deze wereld.

Misschien ben je al heel ver in het zijn wie je werkelijk bent.

Wat denk je?

Waar sta jij?

 

Kijk eens naar jouw kind.

Wat laat het aan je zien?

Welk gedrag triggert jou?

Wat wil jou kind je vertellen over jou eigen geluk, over jouw mooie plek op deze wereld?

Ik wil je heel graag laten weten wat jij kunt doen om die mooie vrouw te zijn die je bent.

Ik wil je heel graag laten zien wat jouw kind jou wil vertellen.

Ik wil je laten zien van welk patroon, dat al generaties is doorgegeven, jij nu nog steeds last hebt.

Ben je nieuwsgierig en ben je er klaar voor om een halt toe te roepen aan wat al generaties doorgegeven wordt?

 

Stuur me dan even een mailtje.

Wie weet zien we elkaar dan snel en kan ik je verder helpen..

Gun je zelf die prachtige inzichten.

 

Liefs,

Anke