Lief klein meisje…..ben je er nog?

 

Het raakt me elke keer weer als ik mijn verhaal met je deel.

Het verhaal van mijn kleine meisje.

Het meisje dat ik kwijt was, waar ik niet van kon houden, terwijl dat het enige was wat ze nodig had.

 

Wanneer ik mijn verhaal deel komen de verhalen van andere vrouwen ook los.

Want alle vrouwen, ook jij, hebben dat kleine meisje nog bij zich.

 

Is ze nog tastbaar voor jou?

Of heb je haar ver weg gestopt?

Wat heeft ze vroeger geleerd over het leven?

Over de mensen?

Over wie ze is?

Over wie ze moet zijn?

 

En klopt dat allemaal?

Of is er iets wat je haar zou willen vertellen met de wijsheid die je nu hebt?

 

Hoe was jouw kleine meisje?

Was ze vrolijk?

Was ze bang?

Wat ging er in haar om?

 

De lessen die ze geleerd heeft vroeger, de gedachten en gevoelens die ze ingeprent heeft……kloppen die? Of mogen ze bijgestuurd worden?

 

Je bent inmiddels volwassen maar dit kleine meisje zit nog steeds in jou verborgen.

Je zal haar altijd met je mee dragen. En af en toe zal ze oppoppen. Vaak op momenten waar je van schrikt. Ze overvalt je, ze fluistert je in. Dit kan positief zijn maar ook negatief.

 

Het kleine meisje met haar puurheid, met haar pijn, met haar strategie om er het beste van te maken, ze zit in jou en wordt getriggerd door jouw kind.

 

Want als moeder probeer jij er ook het beste van te maken.

Maar alle bagage uit je jeugd neem je onbewust mee daarin.

Jouw kind ziet dit, jouw kind voelt dit.

Jouw kind wil dolgraag dat jij weer één wordt met het pure meisje dat je ooit was. Zodat jij je lekker voelt. Zodat jij je weer in je energie voelt. Zodat jij kunt doen waarvoor je hier bent.

 

Ik heb geluisterd naar mijn kind. Ik ben er mee aan de slag gegaan.

Inmiddels voel ik me zo anders dan 5 jaar geleden.

Ik voel wat mijn missie is op deze wereld.

Ik voel mijn kracht en mijn energie.

Ik voel dat ik er mag zijn, dat ik iets belangrijks te vertellen heb.

 

Ik ben mijn kind heel dankbaar dat het aan mij heeft laten zien wat ik anders mocht gaan doen in mijn leven.

 

Weg met dat perfectionisme, weg met het steeds maar weer sterk zijn.

Ik mag voelen, ik mag vallen, ik mag fouten maken, ik mag huilen, ik mag om hulp vragen, ik mag van mezelf houden, ik mag……., ik mag…………, ik mag………….zoveel in dit leven.

Het leven is een groot toneelstuk (en daarmee bedoel ik niet net doen alsof, of een rol spelen), waarin je zelf bepaalt wat je wilt doen, hoe je het wilt doen en met wie.

Ik maak mijn eigen toneelstuk, jaag mijn dromen na, wil oprecht zijn en mijn mooiste leven leiden. Je leeft maar één keer, laat het een prachtig ’toneelstuk’ zijn.

 

Lieverd,

Ook jij hebt wat te doen.

Ook jij kunt een prachtig leven leiden waarin je zoveel mogelijkheden hebt.

Zullen we er samen naar gaan kijken?

 

Kom dan naar mijn workshop.

In een klein groepje met andere vrouwen duiken in onze verhalen.

 

Kom op!

Het is jouw tijd.

 

Liefs,

Anke

 

Klik hieronder om je in te schrijven voor de workshop op woensdag 5 september.

Wil je één op één? Stuur me dan even een mailtje.

 

P.S.: Voel je vrij om dit bericht te delen met een vriendin waarvan jij denkt dat ze dit ook wel kan gebruiken.