Waarom doe ik wat ik doe? 

Waarom heb ik deze prachtige praktijk opgebouwd, wat is mijn grootste drijfveer geweest. 

Ik wil er zijn voor kinderen en voor jou. 

Als klein meisje voelde ik me verloren op school. 

Ik voelde me zo onzeker, had het gevoel dat ik niet goed genoeg was. 

Ik had een hekel aan school, zat de hele dag naar de klok te turen, wanneer was het tijd om naar huis te kunnen gaan? 

Toen ik wat ouder werd had ik een duidelijke missie. Ik wilde juf worden. Ik wilde kinderen een onvergetelijke, leuke en fijne basisschooltijd bezorgen. Ik wilde dat alle kinderen zich gezien en begrepen voelden. Dat ze trots zouden zijn op wie ze waren. 

Ik wilde dit omdat ik zelf als klein meisje zo had verlangd naar een onvergetelijke, leuke en fijne basisschooltijd. En dat diepe verlangen heeft me gestuurd richting mijn praktijk. 

Als ik kind wilde ik gezien worden, begrepen worden. Nu help ik ouders zichzelf te leren zien. Zichzelf te leren begrijpen. Ik help ze trots te leren zijn op wie ze waren en wie ze zijn. 

We dragen allemaal dat kleine meisje nog in ons mee. Ik kwam daar tijdens het volwassen worden al achter.  

Ik kon tijdens mij studententijd nog steeds angstig en onzeker zijn. Was bang dat ik het niet goed genoeg deed. Om weg te blijven van die angst ging ik keihard werken. Om aan anderen en aan mezelf te kunnen laten zien dat ik goed genoeg was. 

Toen ik ging werken probeerde ik overal grip op te krijgen om die angst voor te zijn. Ik wilde steeds meer dingen naar mijn hand zetten, de controle houden, perfectioneren. 

Het sloopte me, maakte kapot en resulteerde in mijn grote dieptepunt, een aantal jaren geleden. Niets was meer goed genoeg, nooit had ik het ultieme beste bereikt. Ik voelde me vreselijk. 

Mijn kinderen hebben me steeds gewezen op wat ik nodig had. Ze speelden steeds voor wat goed voor mij was. Ze triggerden me om me bij te sturen. Ik zag het alleen niet, was te druk om alle ballen in de lucht te houden. 

Mijn dieptepunt noem ik nu mijn wake-up moment. Opeens werd alles glashelder. 

Al die jaren was ik op zoek geweest naar oplossingen om me beter te kunnen voelen. Meer rust en tevredenheid in mezelf te kunnen vinden. Maar die oplossing lag al lang in mezelf. Ik kon hem alleen nog niet zien. 

Het enige wat je hoeft te doen is in de spiegel te kijken. De spiegel die je kind je voorhoudt, subtiel en simpel. 

Deze spiegel gebruik ik nu in mijn werk. Heerlijk vind het om de wake-up momenten hier in mijn praktijk te zien bij al die lieve moeders en vaders. Om het lichtje aan te zien gaan. 

Wil jij heel graag een wake-up moment? 

Kun jij wel een shift gebruiken in deze toch al lastige tijd? 

Mail me dan snel. 
Een afspraak is zo gemaakt. 
Binnen 3 sessies heb jij de boel op de rit. 

Liefs, 

Anke