Ze lijkt wel bezeten! Vooral ’s nachts. Dan kan ze helemaal uit haar dak gaan en trapt ze met haar benen alle kanten uit. En hoe ik het ook wil, ik krijg geen contact met haar. Ik mag haar niet aanraken. Ze schreeuwt het uit, ze lijkt de exorcist wel!’

Aldus een moeder.

Ze vertelt het verhaal over haar achtjarige dochter.

‘Het raakt me zo. Dit speelt al jaren. Ze heeft nog nooit een nacht doorgeslapen. Krijsend wordt ze wakker, maar ik mag niet bij haar komen. Er is echt een afstand tussen ons.

Het lijkt ook wel of ze de wereld op haar schouders draagt. En ik gun haar juist een onbezorgd leven. Dat ze gewoon kind kan zijn.’

Na het vertalen komt moeder terug op gesprek.

Uit het verhaal blijkt dat moeder als klein meisje veel verantwoordelijk heeft ervaren. Als oudste in het gezin werd er veel van haar gevraagd. Alsof zíj dus de wereld op haar schouders droeg en nooit echt onbezorgd kind heeft kunnen zijn. We schenken aandacht aan dit verdriet, aan het kleine en gekwetste meisje in haar. Door deze aandacht ontstaat een soort verbinding, ‘contact’. En alles mag er even zijn en gevoeld worden.

Na een aantal weken zie ik moeder terug.

‘Ongelooflijk, maar na de vertaling mocht ik ineens mijn dochter weer aanraken. Ze wil me zelfs knuffelen. Het contact tussen ons is veel beter geworden. Zelfs haar eczeem verdween kort na ons gesprek.

Ook ik stem nu beter af op mijn behoeften en gun mezelf om meer plezier te maken.’

Wat mag ik bijzonder werk doen.

Liefs,

Anke Tragter

Wil jij ook graag een Kindertolkconsult aanvragen?

Lees er hier meer over.

Consulten neem ik af via skype of telefoon.