Ken jij dat ook? 

Dat je terugdenkt aan lastige momenten in je leven waarvan je later beseft, dit was naar voor me maar het heeft precies zo moeten zijn? 

Ik heb dit zo vaak gehad. 

Ook de afgelopen maanden. 

Ik ga heel eerlijk tegen je zijn. 

De coronatijd heeft er best ingehakt voor mij. 

Het steeds weer aanpassen, meebewegen en bijsturen in mijn werk. 

Vorig schooljaar ging het eigenlijk allemaal nog wel. Het was even lastig maar uiteindelijk trok het allemaal weer aan. Ik was trots dat ik overeind kon blijven en geen hulp hoefde in te schakelen van de overheid. 

Maar toen werd het zomervakantie, toen werd het stil. En na de zomervakantie bleef het stil. 

Opeens werd ik onzeker, ging twijfelen aan alles. 

In oktober kwam ik op het punt dat ik er zelfs aan dacht mijn praktijk op te geven, om weer volledig voor de klas te gaan staan. 

Tranen met tuiten heb ik gehuild. Ik wilde geen afstand doen van mijn praktijk. Ik houd er zoveel van, heb er zo hard voor gewerkt om het allemaal op te bouwen. Ik had nog steeds het gevoel dat ik al die mensen die me nodig hebben niet in de steek kon laten. Maar ik moest ook geld in laatje brengen en dat lukte eventjes niet. 

Uiteindelijk heb ik de knop omgezet en ben ik vol overtuiging gaan solliciteren. Ik had mijn zinnen gezet op een baan van 4 dagen in een groep zes. Met zorg en aandacht begon ik mijn brief te schrijven. Ik was er helemaal van overtuigd dat ik die klas zou gaan draaien. Kom maar op! dacht ik. 

Maar het liep heel anders dan ik had verwacht. Ik werd niet eens uitgenodigd voor een gesprek!!!! IK!!!!!! (oef, dat was heftig.) 

Nu denk ik, het heeft toen niet zo mogen zijn. 

Want vanaf het moment dat ik die brief in de brievenbus had gestopt kreeg ik de ene na de andere aanmelding binnen. Allemaal ouders en kinderen die mijn hulp nodig hadden. 

Mijn praktijk draait weer op volle toeren. Ik ben er zo gelukkig mee. Dit is wat ik wil doen, hier is waar ik wil zijn en dit is ook wat ik mag doen, waar ik hoor. Een duidelijker signaal had ik niet kunnen krijgen. 

En wat helemaal geweldig is, is dat ik nu zelfs één dag in de week een talkshow mag presenteren, hoe vet is dat! Als ik die baan voor de klas had gehad was dit nooit mogelijk geweest. 

Heb jij dit ook soortgelijke ervaringen gehad? 

Ik hoor het graag. 

Fijn weekend! 

Anke