Het is stil in huis. 

Niet stil zoals het normaal gesproken is. 

Nee anders stil. 

In elke kamer is nu iemand. 

Achter elke deur wordt hard gewerkt. 

Wat een luxe besef ik me maar al te goed. 

Wat een luxe dat we door ons werk de beschikking hebben over zoveel laptops. 

Wat een luxe dat iedereen in een eigen ruimte rustig kan werken. 

Aan school, aan onze bedrijven. 

Wat een geluk dat we ons op deze manier kunnen redden. 

 

Ik weet dat er in veel huizen nu veel onrust is. 

Ik merk het aan de ouders die ik ontmoet via mijn praktijk. 

Want hoe doe je dit? 

Hoe zorg je dat je ritme pakt. 

Je eigen werk voort kunt zetten op een totaal andere manier en ook nog tegelijkertijd de leerkracht van je kind moet zijn. 

 

Hoe doe jij dit? 

Lukt het een beetje? 

 

De afgelopen week werden we allemaal in het diepe gegooid. 

Opeens werd alles anders. 

Besef dat je even de tijd moet nemen om jullie draai weer te vinden. 

Neem die tijd, het is heel normaal als het nog niet op rolletjes loopt. 

Alles moet opeens anders, dat is een grote verandering. 

Maar daarnaast hebben we ook allemaal last van spanning. 

Het is niet niks waar we in terecht gekomen zijn. 

 

Wees juist nu lief voor jezelf en voor elkaar. 

Benoem dat iedereen z’n draai nog moet vinden en dat het niet erg is als het even niet lukt. 

Geef toe dat het ook voor jou als moeder pittig is en dat je het soms even niet weet. 

Wees er voor elkaar. 

 

Gisteren merkte ik dat hier in huis langzaamaan het positieve vlammetje uit ging. 

Iedereen zat in z’n eigen kamer, we hadden bijna geen contact meer. 

Misschien is het bij jou juist andersom. 

Zitten jullie te veel op elkaars lip, raken jullie daardoor geïrriteerd. 

 

Ik merkte bij mij dat de prettige sfeer ver te zoeken was. 

Snel liep ik langs de kamers van mijn kinderen en riep. 

“Yes, we gaan het doen! Over 10 minuten in sportkleding beneden, neem je bidon mee!” 

Mijn kinderen keken me verbaasd aan, maar moesten toen lachen. 

10 minuten later liepen we met z’n drieën naar mijn praktijkruimte. 

Ik had een app gedownload met een interval training. 

 

Daar gingen we. 

Keihard de muziek aan het zwoegen maar. 

Het was zo leuk! Weer even echt gezellig, even weer samen wat nieuws doen. 

 

Mijn man liep verbaasd langs. 

Ook hij moest lachen. 

Hij riep naar binnen: “Goed plan! Ik trek mijn hardloopkleren aan, willen jullie zo ook mee als jullie hiermee klaar zijn?” 

Een half uur later liepen we met z`n vieren tussen de weilanden door. 

Ik voelde me trots. 

Het gaf zo’n mooi gevoel van samen zijn, net wat we even nodig hadden. 

 

Wat hebben jullie nu nodig? 

Hoe kun jij je gezin even een boost geven? 

Fijn als je het deelt, dan kunnen we elkaar een beetje verder helpen. 

 

Heel sterkte, geduld en goede gezondheid. 

Liefs, 

Anke