Een aantal jaar geleden dacht ik dat ik alles zelf moest kunnen oplossen.

Ik zag het als een teken van zwakte als ik de hulp accepteerde die anderen me boden.

Het kwam helemaal niet in me op om zelf hulp te vragen.

 

Ik was behoorlijk aan het ploeteren.

En eigenlijk kon ik het wel uitschreeuwen: “Help me dan toch!”

Maar ik zei het niet, ik liet het niemand merken dat ik wat ondersteuning nodig had. Dat ik het even niet alleen kon.

Tsjonge jonge wat heb ik diep moeten zinken voor ik door had dat ik het allemaal niet alleen hoefde te doen. Pas toen mijn lichaam er geen zin meer in had kon ik niet anders dan het roer drastisch omgooien.

 

Ik had al jaren allemaal vage lichamelijke klachten die steeds erger werden.

Buikpijn, vreselijke hoofdpijn, slecht slapen en uiteindelijke een uitgeput gevoel met ook nog eens ademnood.

Ik dacht werkelijk dat er iets vreselijks met me aan de hand was. In het ziekenhuis hebben ze me door de scan gehaald, bloedonderzoeken gedaan, darmonderzoeken gedaan en ademtests.

Wat bleek……..er was niets met me aan de hand.

Wat een wake-up call was dit voor me.

Hoe was het mogelijk dat ik mezelf zo ziek had gemaakt.

Hoe was het mogelijk dat ik zo slecht in mijn vel zat dat mijn lichaam me nu, waarschuwing na waarschuwing, in de steek ging laten.

 

Ik voelde me vreselijk en besefte één ding heel duidelijk.

Zo slecht wilde ik me nooit meer voelen.

Ik had er alles voor over om me weer goed te voelen, om dat zware afgepeigerde gevoel voor eeuwig achter me te laten.

Ik heb keihard gewerkt om er bovenop te komen. En daarbij heb ik alle hulp aangenomen en gevraagd die ik kon gebruiken.

Inmiddels voel ik me als herboren en loopt mijn leven zoals ik het nooit heb durven dromen.

Ik voel me sterk, ben nooit meer ziek en de grote dromen die ik ooit had zijn allemaal uitgekomen.

Nu ben ik ben weer aan het dromen van nieuwe dingen en ik weet dat ook deze dromen uit zullen komen.

Maar……….

Ik wil hier natuurlijk niet alleen maar over mezelf schrijven.

 

Ik vertel dit verhaal voor jou.

Want ik weet dat jij ook al heel lang rondloopt met de wens om geholpen te worden.

Ik weet dat je al heel lang informatie in je opneemt en rondkijkt maar dat je nog steeds geen actie hebt ondernomen.

Waarom niet?

Wil je eerst de bodem raken zoals ik?

Lieve schat, dat wil je echt niet.

Maar ja! Misschien moet dat eerst nog gebeuren voor je beseft dat je nooit meer terug wilt gaan naar jouw oude ik. (de ik waar je nu nog in zit?)

 

Waar loop jij mee rond?

Welke zorgen houden jou wakker?

Leid jij het leven zoals je dat werkelijk wilt?

Of ben je de weg een beetje kwijt? Of een beetje heel erg kwijt?

Weet je wat je wilt?

Weet je waar je van droomt?

Of ben je vooral voor jouw gezin aan het leven?

 

Het kan beide.

Je kunt helemaal voor jezelf gaan en toch een goede moeder zijn.

Het gaat zelfs veel beter, moeder zijn, als je jezelf helemaal bent.

Wanneer jij straalt, wanneer jij energie hebt en zin in de dag.

Wanneer jij doet wat je het liefste doet, ben je een fantastisch voorbeeld voor jouw kind.

 

Kom!

Pak de telefoon!

Bel me gewoon op en zeg dat je heel graag weer jezelf wilt terug vinden. Ik kan je daarbij helpen.

Een mail sturen mag natuurlijk ook. Vertel me maar waar je mee zit, waar je je zorgen over maakt.

Ik kan je als geen ander helpen de boel weer op de rit te krijgen zodat jij lekker relaxt en helemaal in je nopjes die leuke vrouw en moeder kunt zijn.

 

Heel veel liefs,

Anke

06-49841642

mail@anketragter.nl