Ik dacht altijd dat ik sterk moest zijn. 

Dat dat goed was. 

Maar hoe sterker ik me gedroeg, hoe zwakker ik me voelde. 

Altijd met een angst op de achtergrond om de controle te verliezen. 

Uiteindelijk verloor ik de controle. 

Het ging niet meer. 

Het was mooi geweest. 

Mijn geest deed nog ontzettend haar best maar mijn lichaam liet steeds meer steken vallen. 

Eerst subtiel als kleine waarschuwing, waar ik natuurlijk niet naar luisterde want ik was druk met sterk zijn. 

Uiteindelijk schreeuwde mijn lichaam me toe dat het anders moest. Door me letterlijk uit te schakelen. Ik kreeg migraine aanvallen waardoor mijn zicht wegviel, ik kreeg benauwdheidsklachten waardoor ik de deur niet meer uit kon. 

Er was geen weg meer terug er moest wat veranderen. 

Vanaf het moment dat ik mijn zwakte liet zien voelde ik me sterker worden. 

Want door zacht, mild en gevoelig te zijn kon ik de kracht in mijzelf voelen. 

Natuurlijk heb ik nog steeds momenten waarop ik milder mag zijn naar mezelf toe. 

Daarbij denk ik steeds aan de volgende zin: 

Praat tegen jezelf zoals je dit zou doen tegen je dierbaarste vriendin. 

En dat wens ik jou ook toe. 

Wees lief voor jezelf als het eventjes niet lukt. 

Dat geeft niet. 

Neem de tijd om weer terug te komen bij jezelf dan komt het weer goed. 

Fijne week

Liefs, 

Anke 

Ps. 

Wil je graag samen met mij terugkomen bij jezelf? 

Stuur me dan even een mailtje.